Historia Jastarni

Jastarnia jest jednym z niewielu miejsc gdzie znalezione ślady ludzkiego osadnictwa sięgają I w. p.n.e.

Jastarnia (Osternäs, Zesterna, Hestarnia) pojawia się w źródłach po raz pierwszy w 1378 r. przy okazji wystawienia przez Krzyżaków przywileju dla pobliskiego Helu.

W roku 1755  Urszula Przebendowska ufundowała w Jastarni kaplicę i szkółkę. W 1836 r. zbudowano drewniany kościół. Obecny neobarokowy, stanowi sztandarowy zabytek Jastarni. Powstał w latach 30. XX w. z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Pawła Stefańskiego.

Do XX w. była wioską zamieszkaną w przeważającej mierze przez rybaków. W 1921 r. Jastarnia, obok Helu, wyróżniała się największą liczbą ludności trudniącej się rybołówstwem. Obie miejscowości liczyły po 180 rybaków. W okresie międzywojennej w Jastarni znajdowała się Stacja Opieki nad Matką i Dzieckiem. Dynamiczny rozwój wsi nastąpił w Dwudziestoleciu Międzywojennym - to wtedy wybudowano linię kolejową Władysławowo - Hel i port w Jastarni od strony zatoki. Od tego okresu narastała również turystyka w Jastarni. W 1934 r. wszczęto starania o elektryfikację. W kwietniu 1936 r. podpisano umowę z Wielkopolską Spółką Elektryfikacyjną na przeprowadzenie linii wysokiego napięcia. Ostatecznie wójt Jastarni, Marian Stelmaszczyk podjął inne rozwiązanie. W 1938 r. Jastarnia otrzymała prąd od wojska z Helu.

Obecna miejscowość ukształtowała się z dwóch wiosek – Boru (Jastarni Gdańskiej, Danziger Heisternest) i Jastarni (Jastarni Puckiej, Putziger Heisternest) będącej w zarządzie Starostwa Puckiego.

Czasy powojenne przyniosły Jastarni rozbudowę i modernizację. W 1950roku wybudowano tu latarnię morską,  a 1 stycznia 1973 r.  prawa miejskie. Obecnie jest przede wszystkim miejscowością turystyczną. W latach 1974–2005 Jastarnia była uznana przez rząd za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu zakłady lecznictwa.  

Ostatnia aktualizacja - listopad 2023 r.

Zdjęcia pochodzą z serwisu http://fotopolska.eu/